حیوان شهوت دارد

به فرق بین بازیكنان فوتبال و داور بازى توجه كنید؛ بازیكن فقط به بازى عشق مى‏ورزد در حالى كه داور، بازى كردن بازیكن را مورد توجه قرار مى‏دهد، خودش بازى نمى‏كند بلكه بازیكن تحلیل مى‏كند. انسان‏ها نیز در این دنیا دو گونه‏اند: عده‏اى كه در این دنیا بازیگرند، به سرعت عمرشان مى‏گذرد و نمى‏فهمند كه چه مى‏كنند، همین كه نان و آب به دست آورند دل خوش‏اند. عده دیگرى از انسان‏ها نیز هستند كه از این سطح بالاتر آمده‏اند و زندگى خودشان را تحلیل مى‏كنند. یعنى فقط بازیگر نیستند، بلكه تماشاگر هم هستند مثلاً شخصى، غذاهاى گوناگون را پى در پى مى‏خورد و فقط به خوشمزگى آنها توجه دارد (یعنى فقط بازیگر است)، و دیگرى در عین این كه غذا مى‏خورد غذا خوردنش را تحلیل و ارزیابى مى كند، یعنى لذّت بردنش را مى‏بیند و غذا خوردنش را تحلیل مى‏كند، در چنین حالى است كه نورى به قلب این شخص افتاده. چرا كه حیوان، فقط غریزه است و كسى كه فقط به غرایز خودش بپردازد هنوز در حدّ قوّه حیوانیه است. اما انسان مى‏تواند به مرحله‏اى برسد كه قوّه حیوانى خودش را ببیند. حیوان شهوت دارد ولى انسان، هم شهوت دارد و هم شهوت داشتن خودش را مى‏تواند ارزیابى كند.(استاد طاهرزاده)